پاییز

در انجمـاد زمـان عصیـانِ خاطرات به سـانِ پروازِ خیالِ پرنده در قفس به آسمان دلتنـگیِ رفتـگان امـان نـداد

مثـلِ بـرفِ پاییـزی بی خبـر زودتـر از موعـدِ دیـدار بیـا

سحـر می شود شـبِ دلتنـگی بـه وسعـت ِ عذابِ یک قـرن قسـم بـه آخـریـن قطـره‌ مصلـوب در چشمـانـم آن دم کــه بـارهــا بـه تمنـّا می خوانـد تـــو را

آویختـه از دیـوار کوچـه هـا درخـتِ انـدوه شهـرِ بـی تـو هجـومِ آوارِ ویـرانـه هاسـت

ثانیـه هـا در تردیـدنـد در سـراسـرِ فصـلِ انتظـار چه جانکاه اسـت بی تو پیـش رفتـن

ای شـب آویختــه بـه گیسـوانـت مهتـاب در اسارتِ نگاهـت بگـو کـه امشـب مهمـانِ کدامیـن ستـاره ای سویـش تـا سپیـده دم نظــر کنــم