پاییز

از آن روز که رفتی بهار پشت در مانده است و زمستان با قامتِ پوشالی اش بر خانه ما حکمرانی می کند

من همانم گریزان از روز در تمنایِ شب دیده ام شاید در خوابی روشن شود به دیدارت

در کوچه پس کوچه های خاطرات خیالم نا امیدانه هردم پا برهنه در پی ات می دود

شب یلدا و استبدادِ ثانیه ها چه جانکاه است بی تو یک دقیقه بیشتر زیستن

من همانم که هر دم دلتنگ توام به نگاهی صدایی آغوشی نه! گاه گاهی به خوابی یادم کن

تو پاییز را نقاشی کن و من دلتنگی ام را در غروبِ دلگیرِ جمعه به هم خواهیم رسید