شعر

در تن ما خسته دلانچشم امید نیستبیا سوی جنون رویمشهر عاقلانیکسره برباد است

در نهایتتمام جاده هابه بن بستمی رسدمگرآن جاده ایکه مرابه توبرساند

دیدمتدل تپیدوقلم لغزیدنقش چشمانتو را کشیدمقصرنه دلنه قلمخدا بودکهتو را آفرید