شعر عاشقانه

چه کسـیدانـدحالِچشـم خستگـانِشـب زنـده دار راجز آن کهشـب رادر انتظـارآمدنِ گمگشتـه ایسحـر کنـد

کوری و تاریکییکی استگر تو نباشیهیچ شمع و چراغیدیده و کاشانه راروشن نمی کند

نیامدی و بهار آمده استچشمِ انتظاربه فغان آمده استشکستم همه پنجره هاگر گذر کردی از دور دست هاپر شوداز عطر تو آشیانه ی ما

از همه دنياخیال تو باشدو یک شهر خالیبی توبه چه کار آیداین همهازدحام؟

در این شب بی انتهابه خیالآویخته بودمتو رانیامدیو ماه از سپهر گذشتدر پی شب بی انتهاشب تیره و تار آمدمرا.