شعر عاشقانه

من همانم که هر دم دلتنگ توام به نگاهی صدایی آغوشی نه! گاه گاهی به خوابی یادم کن

چه کسـیدانـدحالِچشـم خستگـانِشـب زنـده دار راجز آن کهشـب رادر انتظـارآمدنِ گمگشتـه ایسحـر کنـد

کوری و تاریکییکی استگر تو نباشیهیچ شمع و چراغیدیده و کاشانه راروشن نمی کند

نیامدی و بهار آمده استچشمِ انتظاربه فغان آمده استشکستم همه پنجره هاگر گذر کردی از دور دست هاپر شوداز عطر تو آشیانه ی ما

از همه دنياخیال تو باشدو یک شهر خالیبی توبه چه کار آیداین همهازدحام؟

در این شب بی انتهابه خیالآویخته بودمتو رانیامدیو ماه از سپهر گذشتدر پی شب بی انتهاشب تیره و تار آمدمرا.