شعر پاییزی

هوا سردتر می شود و جایِ دستان تو در دستانم خالی تر پایانِ کسی در راه است بگویید زمستان نیاید امسال

برگ هـای مُضطـرب مـنِ مُنتـظر فصلِ هبـوط از خویشتـن خـزان بهانـه ای بـود بـرایِ دلتنگی بیشتر

مثـلِ بـرفِ پاییـزی بی خبـر زودتـر از موعـدِ دیـدار بیـا

تمام عمـریک فصـلآن هـمبهــار بــودمـننمی دانستـممفهومِ تغییـر فصـل راتا تو رفتیدیـدم از پـسِ آنخـزان را

امیـدِ دگربارهدیـدنِ باغ و بهـارنیسـتنبودنـتاولِ فصـل خـزانمـن اسـت