شعر

رقص کناناز میاندشت های بی پایانخواهیم گذشتتمام گل ها رافرش پایتخواهم کردبه دریا که رسیدیمبرایتقصر بلورینخواهم ساختدر بلندای کوهامادلم با توهوای پرواز داردچه کنم اگر پروازمر از خواب شیرینبیدار کند؟

مرانگاه کندر چشم هایترها شومآنجاجهان دیگری استنه مرگ داردنه اندوهبرای جاودانه زیبازیستنحیاتی دیگر است

شب می آیدبه خیالشبربایدخیال تو از سرمنغافل از این که“خواب”وعده گاهِجاودانه ماست

زیباترینگلِ باغ همعطر تورا نداشتشاید درهمه جهانگل تو بودیو این جهانغیر توگل نداشت

میانمن و توجز اینمعامله اینیستوطنم باشیا بهچشمان توپناهندهمی شوم