شعر خیال

بـه انتهـاکـهمی رسـد روزشـببا تمـامِ خیالشهجـوم آوَردچه کنـدآن کـس کـهدر لابـه لایخاطـراتـشگمشـده ای دارد؟

چــهقــرارِعاشقانــه یزیبایی اسـتآن شـب هـاکه با تــودر کوچه هـایبی انتهای خیالـمپای کوبـانقـدممی زنـم

آخرین چتری را کهبرایت گشودمنبسته ام هنوزتو نیستی اماترسم که مباداباران بیاید و خیس شودخیالت در کنارم

از همه دنياخیال تو باشدو یک شهر خالیبی توبه چه کار آیداین همهازدحام؟

شب می آیدبه خیالشبربایدخیال تو از سرمنغافل از این که“خواب”وعده گاهِجاودانه ماست