شعر پیلـه تنهایــی

صدایـم کـردی پیلـه تنهایــی اگـر سنـگ بـود تَـرَک برداشـت رهایـی را بال نبـود ندانسـتـی سرانجـامِ مـن از پروانـه به پیلـه شـدن بـود