شعر زخم

از دلتنگی ات زخمی مانده است در من شب عمیق تر و صبح تازه تر می شود و میان این دو اما من درد‌ِ بی انتها می کشم

یـک زمستـان دیگـر بـی تـو خواهـد گذشـت بـر تنـم امـا زخـمِ سـوزِ سـردِ بـی آغوشـی تـا ابـد نقـش خواهـد بسـت

بهـار آمـدبهـارِ مـن نیـامـدبـر تـنِ رنجـورِ مـناینچنیـنزخـمِ پیاپـیمـی زنـدگـردش دوران