شعر خاطرات

دلتنگی چو دانه ای است که در دلم کاشته ای بارانِ خاطراتت که می بارد جوانه می‌زند شاخ و برگ می گیرد به تو نزدیک‌تر می شوم اما هرگز نمی رسم

در کوچه پس کوچه های خاطرات خیالم نا امیدانه هردم پا برهنه در پی ات می دود

روزهـا کمی آهستـه تـر ترسـم که به زوال رود خاطراتم از پس آن ز جان رفته خویش را چگونه بازیابم؟