دلتنگی

در انتظارت، پشتِ هزار خیال نشسته‌ام؛ با فنجانی سرد، و چشم‌هایی که دیگر نه اشک دارند، نه خواب… می‌نگرند به عمری که بی‌تو بی‌صدا می‌گذرد.

پس از تو، خندیدم به چهره‌ی مرگ… و گریستم برای صدایی، آغوشی، و چشمانی که دیگر نیستند.

ای ابرهایِ تیره، بگذرید از فرازِ اندوهم…   هیچ بارانی اندوهِ او را از جانِ من نخواهد شست.

از میانِ حصارهایِ در هم تنیده دیوارهای بی رخنه چگونه فرود آورد مـرگ بر ما تازیانـه؟ قسم به زیباییِ آخرین لبخندت شوق زندگی در چشمانت با تو مرگ را در آغوش گرفتم در سپیده دمی آشنا یا در عصیانِ همان ساعتِ شب مرا سخت در آغوش بگیر بگو جدایی به اندوه نشست و ما تا … ادامه