▫️ تجاوز به نانجینگ به تصرف شهر نانجینگ چین در سال ۱۹۳۷ میلادی به دست سربازان سلطنتی ژاپن بازمیگردد.
▪️▪️پیش زمینه
▫️ ژاپن در آن روزگار در حال صنعتی شدن بود اما منابع و معادن لازم را برای تحول صنعت خود نداشت.
▫️ژاپنی ها همزمان در زمینه نظامی نیز قدرت بسیار زیادی پیدا کردند و گرایش ناسیونالیستی و نژادپرستانه نیز در بین سیاستمداران و ارتشی های این کشور زیاد شد.
▫️در واقع همه چیز از سال ۱۹۳۱ میلادی آغاز شد. هنگامی که با موافقت هیروهیتو ، امپراتور ژاپن یک گروه از ژنرال های ملی گرای افراطی در توکیو به قدرت رسیدند.
▫️آنها از جنگ داخلی چین سود جسته و ابتدا منطقه منچوری را تصرف کرده و آن را به عنوان یک کشور تحت قیمومت ژاپن به نام منچوکوئو درآورند.
▫️ تصرف آسان منچوری و شکست روس ها و عدم واکنش غرب به آنها جرات داد که به سایر کشورها هم حمله کنند.
▫️چین افسانه ای که روزگاری بزرگترین امپراتوری آسیای شرقی بود در آن زمان حال و روز خوبی نداشت. بحران سیاسی کشور را دربرگرفته بود و حاکمان در حال جنگ داخلی با مخالفانشان بودند.
▫️ثروت چین، ژاپنی ها را اغوا کرد که به این کشور حمله کنند و رقیب قدرتمند خود را به زانو درآورند. ژاپنی ها به سرعت به شهر نانجینگ که در آن زمان مهم ترین شهر چین بود رسیدند. بعد از ورود به شهر بود که فاجعه اصلی رقم خورد.
▪️▪️آغاز فاجعه
▫️در روز ۱۳ دسامبر سال ۱۹۳۷ میلادی سربازان ارتش ژاپن پس از ۳ روز بمباران بی وقفه شهر نانجینگ یا نانکینگ (نانکن آن روزگار) در مرکز چین وارد این شهر می شوند.
▫️ژاپنی ها بعد از ورود به نانجینگ به صورت افسارگسیخته ای شروع به کشتار مردم کردند.
▫️ در این دوره سربازان ارتش سلطنتی ژاپن صدها هزار نفر از اهالی شهر را کشته و ۲۰ تا ۸۰ هزار زن را مورد تجاوز جنسی قرار دادند.
▫️طبق تخمین مورخان، بین دسامبر ۱۹۳۷ تا ژانویه ۱۹۳۸ دست کم ۳۰۰ هزار نفر در این شهر قتل عام شدند، ۲۰ هزار زن مورد تجاوز قرار گرفتند و بسیاری از آنها بعد از تجاوز کشته شدند.
▫️ تاریخدانان ژاپنی تعداد تلفات را پائینتر آورده و معمولاً آن را حداکثر ۲۰۰ هزار نفر میدانند، در حالیکه برخی دیگر فقط به ۴۰٬۰۰۰–۲۰٬۰۰۰ کشته اشاره میکنند یا حتی وقوع یک کشتار گسترده و ساماندهی شده را انکار کرده و ادعا میکنند که تمامی قتلها بر اثر اقدامات نظامی مجاز، بهطور تصادفی یا به دلیل خشونتهای موردی نیروهای خودسر صورت گرفتهاست.
▪️▪️روایت شاهدان
▫️جنایات جنگی متعددی طی ۶ هفته در نانجینگ صورت گرفت که خارجی های حاضر در شهر شاهدش بودند و آن را در خاطراتشان نگاشتند.
▫️در ۱۹ دسامبر ۱۹۳۷ میلادی، کشیشی به نام جیمز ماکالوم در خاطرات خود می نویسد: «نمی دانم این چه زمانی به پایان خواهد رسید، در طول زندگی ام مثل این وحشی گری را ندیده ام، تجاوز! تجاوز! تجاوز! هر روز نزدیک به هزار مورد تجاوز اتفاق می افتد، نپذیرفتن و سرباز زدن از این کار مساوی با گلوله و نیزه است.»
▫️در یکی از روایت های ذکر شده در کتاب آیریس چانگ آمده که دو افسر ارتش ژاپن به نام های “توچیاکی موکای” و “تسویوچی نودا” با یکدیگر مسابقه گذاشتند تا ببینند که چه کسی می تواند صدنفر را با سرنیزه و شمشیر در مدت زمان کوتاهی بکشد. افسر توچیاکی ۸۹ نفر را کشت و تسویوچی نودا ۷۸ نفر را.
▫️ “سم” کالایی رایج در نانجینگ بود چرا که زنان خودکشی را به افتادن به دست نیروهای ژاپنی ترجیح می دادند.
▫️قربانیان بلافاصله پس از تجاوز کشته میشدند و اغلب به طرز وحشیانهای دست، پا یا آلت تناسلی آنها بریده میشد. این حادثه آنقدر عجیب بود که حتی حکومت آلمان نازی هم از این عمل شوکه شده و خواستار توقف آن شد.
▫️این وضع تا شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ میلادی و خروج ژاپنی ها از خاک چین ادامه داشت.
▪️▪️فراموشی در تاریخ
▫️با این حال، این حادثه در طول تاریخ زیاد مورد توجه قرار نگرفت.
▫️ آیریس معتقد است این هولوکاستی بوده که دنیا به آن اعتنایی نکرده است.
▫️نویسنده کتاب مشهور تجاوز به نانجینگ در این رابطه می نویسد: دست هایی در کار بوده که نخواسته یا نگذاشته است که هالوکاست چینی ها به گوش جهانیان برسد.