بسیاری از ناسیونالیست ها رخنه فرهنگ عربی در کشور را چه در زبان، چه در مناسبت ها، آیین ها و… تقبیح می کنند به طوری که بسیاری از مطالب آن ها به شدت رنگ و بوی نژادپرستی و خودبرتربینی می گیرد، اما همان ها، آن چنان مجذوب فرهنگ غربی از زبان تا اسامی و مناسبت ها می شوند که گویا یک انسان جهان وطن هستند و یا این که این اعیاد، مناسبت ها و… جزئی از فرهنگ ناگسستنی آن ها است و این رفتار دوگانه است که هیچ سنخیتی باهم ندارد.
امروزه وجود شبکه های اجتماعی فرصت را برای میسر شدن ارتباطات بیش تر از گذشته فراهم کرده است، علاوه بر افزایش ارتباطات، محفلی از تبادل نظرات و بحث های مختلف تا بیان عقاید و گفتن از زندگی شخصی شده است، هرچند صفحات مجازی به مانند همه تکنولوژی ها تهدیدهایی را در درون خود حمل می کند فرصت هایی را نیز برای بسیاری از عرصه ها خصوصاً مطالعات علمی روانشناسی، سیاسی، رفتاری، فرهنگی و… فراهم کرده است.
برای نمونه با استفاده از فضای مجازی به راحتی می توان در مورد بسیاری از موارد، از جمله سیاسی، فرهنگی، روانشناسی و… به مشکلات موجود در جامعه و دوگانگی ها و شکاف ها پی برد.
نوشته حاضر از تکیه گاه روانشناسی سیاسی و فرهنگی در پی نگاه به یکی از موضوعات پدیدار شده در فضای مجازی است و آن موضوع ” واکنش های ناسیونالستی” البته با چاشنی “افراطی” و محتوای “اشتباهی” می باشد.
اصولا ناسیونالیست های افراطی(نه میانه رو) در همه موارد، نسخه های مرتبط با چارچوب کشور و فرهنگ و قومیت متبوع خود را تجویز می کنند به طوری که با دسته بندی خودی و غیرخودی هیچ نوع تبادل فرهنگی را قابل قبول نمی دانند، در همه موارد بر فرهنگ اصیل خود و یا بازگشت به آن تاکید فراوان دارند این نوع بازگشت می تواند پالایش زبان از واژه های بیگانه، انتخاب اسامی وطنی، گرامیداشت مناسبت های ملی، تاکید بر اسطوره های ملی و… بدون کوچکترین تاثیر از سایر فرهنگ ها باشد به طوری که این عده اعتقاد دارند که باید فرهنگ از هجوم های مورد لطمه قرار گرفته شده ترمیم شود.
در ایران هم از دیرباز اندیشه های ناسیونالیستی وجود داشته است و در بسیاری از موارد هم این اندیشه ها حالت افراطی به خود گرفته است و تاکید بر نژاد و فرهنگ خالص و تلاش برای پیرایش آن ها از وجود بیگانگان، نمود پیدا کرده است، رشد شبکه های مجازی و بحث های داغ ناسیونالیستی، امروزه عرصه مجازی را به یکی از مهم ترین عرصه های حضور اندیشه های ناسیونالیستی بدل کرده است.
اما بحثی که در این نوشته مطرح است پرداختن به ناسیونالیست افراطی موجود در شبکه های مجازی با محتوای ” اشتباهی” است و نه تنها در این نوشته ناسیونالیست افراطی مورد تایید نمی باشد بلکه رفتار دوگانه علاقمندان به آن نیز مورد نقد است، اصولاً از نظر تئوری، برای یک ناسیونالیست خصوصا در قاموس افراطی، هیچ تفاوتی بین فرهنگ شرق و غرب نیست این نوع ناسیونالست تنها به فرهنگ متبوع خود می اندیشد و هیچ فرهنگی را بالاتر از خود نمی بیند و اجازه ورود فرهنگ های بیگانه را نمی دهد.
آن چیزی که در فضای مجازی امروز کشور ما، از طرف ناسیونالیست های افراطی دیده می شود درست عکس گفته بالا است، بسیاری از ناسیونالیست ها رخنه فرهنگ عربی در کشور را چه در زبان، چه در مناسبت ها، آیین ها و… تقبیح می کنند به طوری که بسیاری از مطالب آن ها به شدت رنگ و بوی نژادپرستی و خودبرتربینی می گیرد، اما همان ها، آن چنان مجذوب فرهنگ غربی از زبان تا اسامی و مناسبت ها می شوند که گویا یک انسان جهان وطن هستند و یا این که این اعیاد، مناسبت ها و… جزئی از فرهنگ ناگسستنی آن ها است و این رفتار دوگانه است که هیچ سنخیتی باهم ندارد.
البته اگر از نگاه روانشناسی و فرهنگی به این قضیه نگاه شود شاید بتوانیم به دلیل این رفتار متناقض پی ببریم، به نظر می رسد که تلقی از فرهنگ به دو نوع “برتر” و “پست تر” می تواند عامل ایجاد این دوگانگی باشد، ایرانی ناسیونالیست افراطی از آن جا که نگاهی از بالا به فرهنگ خاورمیانه و کشورهای عربی (یا فرهنگی با پیشینه خاستگاه عربی) دارد از حالت برتری که برای فرهنگ خود در نظر می گیرد، هرگز حاضر به پذیرش آن نیست و اما در حالت عکس چون ایرانی ناسیونالیست افراطی نگاهی از پایین به فرهنگ غربی دارد و آن را به اصطلاح در ناخودآگاه و آگاه خود برتر می داند به راحتی آن را پذیرا می شود و از آن استقبال می کند و در واقع این نوع ناسیونالیست با چاشنی افراطی و محتوای متناقض، یک “ناسیونالیست افراطی اشتباهی” است.
