valizadehh

گم شدم در تویی که دیگر نیستی.   میانِ خاطره‌ها و خیال، می‌گردم…   کجایی؟ کجایم؟   مبادا مرا هم با خود برده باشی…

من به وقتِ بهار، مرگِ گل را دیده‌ام… با من، هرگز از زردیِ خزان و انجمادِ زمستان مگویید!

پس از رفتنت، شکوفه‌ای در دلم جوانه نزد. تو خورشید بودی یا باران؟ شاید هم جانِ بیدارِ بهاران و من اینجا بی‌تو در زمستان بی‌پایان مانده ام.

ای ابرهایِ تیره، بگذرید از فرازِ اندوهم…   هیچ بارانی اندوهِ او را از جانِ من نخواهد شست.

کاش می‌شد برخی روزها را از دلِ تقویم بیرون کشید و برای همیشه خط زد مبادا هر سال تکرار شوند! مثل آن روز که رفتی و دیگر هیچ‌وقت بازنگشتی.