شعر غمگین

گم شدم در تویی که دیگر نیستی.   میانِ خاطره‌ها و خیال، می‌گردم…   کجایی؟ کجایم؟   مبادا مرا هم با خود برده باشی…

میان قاب عکس تو را تا ابد دیدن چه جانکاه است تو آن‌سوی خاطره‌ای و من این سوی دلتنگی خنده‌های رنگ باخته در انعکاس غبار دست های خشکیده پشت مرز شیشه ای با سکوت جاودانه ات با من درمانده بگو این رنج بی‌انتها عذابِ کدامین گناه است؟

هر آن که توانِ گریستن نمی مانَد هر قطعه شعرم قطره اشکی می شود برای نوشتن از تو

من همانم که هر دم دلتنگ توام به نگاهی صدایی آغوشی نه! گاه گاهی به خوابی یادم کن

چو دلتنگی مرا می خواند قدم در راهش می‌گذارم میانِ سینه اندر غمِ دل نشانی از تو دارد

من گاهی با سنگ درد دل می کنم با پرندها دلتنگ می شوم گاهی به آسمان تکیه می کنم و گاهی به زلال رودخانه می گریم با شب از رازها می گویم گاهی ماه را بغل می کنم و با خورشید از اندوه ها گله من اما همیشه از انسان هراس دارم آنجا که دل … ادامه