مرا خاکستر کن
ای وطن، با همهی رنجها و اندوهها، دلخوشم اگر بمیرم، خاکت بسترِ آسایشِ تنم و آسمانت معراجگاهِ بیانتهایِ روحم خواهد شد. چگونه غیرِ تو را برگزینم؟ حتی اگر شعلهور شوی، مرا در خود خاکستر کن…
ای وطن، با همهی رنجها و اندوهها، دلخوشم اگر بمیرم، خاکت بسترِ آسایشِ تنم و آسمانت معراجگاهِ بیانتهایِ روحم خواهد شد. چگونه غیرِ تو را برگزینم؟ حتی اگر شعلهور شوی، مرا در خود خاکستر کن…
با قلبهایی پُر از ترکش، راه میرویم روی خاکی که هر وجبش، یک داغ است… همدرد، همراه، همراز ما یک تنایم، ای وطن.