پاییز

آه از آن شبـی کهدر خانه ی تو بـودمو تو نبـودیآه از آن نیمه شبـیکه سیل اشک بـودو شانه ی تو نبـود

گاهیمن می مانمو یک شب تارو خیالیکه آویخته ام به دارشاید ببرداز سرم خاطراتتبیهوده تلاشی استکدامین طناب دارجدا کنددل های گره خورده را؟

فانوس به دستچشم هایمدر کوچه پس کوچه هایشهر می گرددبیهوده استدر انتظار کسی هستمکه دیگر نمی آید

امیـدِ دگربارهدیـدنِ باغ و بهـارنیسـتنبودنـتاولِ فصـل خـزانمـن اسـت

کوری و تاریکییکی استگر تو نباشیهیچ شمع و چراغیدیده و کاشانه راروشن نمی کند

آسمان مهتابیدلگیرتر استدل حسادت می کندآخرماهِ آسمان باشدو ماهِ من نباشد