جان بهاران

پس از رفتنت،
شکوفه‌ای
در دلم
جوانه نزد.
تو
خورشید بودی
یا باران؟
شاید هم
جانِ بیدارِ بهاران
و من
اینجا
بی‌تو
در زمستان
بی‌پایان
مانده ام.